Bloesem op mijn kronkelpad

Een zee van witte bloemen aan de bomen als duizenden helder, glinsterende sterren. Bloeiend door het licht van de zon, die ze feestelijk doen uitkomen. De inktzwarte takken dansen vrolijk heen en weer, reiken tot bijna in de hemel. De zoete, aromatische geur van uitbundig, bloeiende bloesem komt mijn neus binnen, op weg naar mijn onrustige ziel. De vogels zingen hun kelen schor. Zij zijn de muziek van mijn leven, brengen troost. Met takjes, stukjes mos en wormpjes vliegen ze af en aan naar hun nestjes, waar hun kleintjes met wijd opengesperde bekjes luid piepend hunkeren naar voedsel. Met schuine kopjes en zwarte kraaloogjes volgen ze mij, op het kronkelende pad van mijn leven die ik nu ga. Op weg naar het einde van dit medische traject? Deze sneeuwwitte bloemen zijn maar voor even. Straks vallen ze als zachte regen op mij neer. Ik loop tussen de bloesembomen door. Zij vormen een erehaag speciaal voor mij. Hun smalle takken omarmen mij, alsof ze willen zeggen: ‘het komt goed, geduld, maar het komt goed.' Er komt dan rust in mijn hoofd en diep in mijn hart. Dan krijg ik inspiratie voor weer een nieuw verhaal die zich onderweg in mijn hoofd vormt. Mijn schrijven wordt geboren uit verlies, tragiek en chronische pijn. Maar ook uit mooie herinneringen, liefde en vreugde in mijn roerige leven. Dit tovert een smile op mijn gezicht. Droog mijn tranen, vervolg dankbaar mijn weg naar huis en pak de handen van mijn lief.

Keer op keer lees ik alle prachtige reacties van de fleurige kaarten op de kast, die ik wederom gekregen heb na deze zoveelste operatie, waarbij mijn Neurostimulator opnieuw is geplaatst. Wauw, wat een liefde krijg ik toch! Ik ben een bofferd! Yesss, nog meer boeken verkocht! Ik ben een echte bofkont! Dankbaar dat zoveel mensen mijn prachtige boek willen lezen. Dank jullie allemaal met heel mijn hart. De titel van mijn boek: ‘Robot dokter had zijn dag niet…’ De moeite van het lezen waard lieve lezer!

Foto: Stock Adobe.nl

Twitter Facebook LinkedIn Volgen